– Yoruldum, çok zorlanıyorum.
– Bebeğine göz kulak olmaktan başka bir şey yapmıyorsun, nasıl yorgun olabilirsin ki?
Aramızdaki konuşma böyle sonlanmıştı.
Arkadaşım haklı sayılırdı, hiçbir şey yapmıyordum. Haftanın beş günü erken uyanmak ve işe gitmek için sıkış tıkış bir metroda yolculuk yapmak zorunda değildim. Bitmek bilmeyen trafik çilesine de katlanmıyordum. Ofis işleriyle uğraşmam da gerekmiyordu. Evdeydim, evet ve hiçbir şey yapmıyordum! Ne büyük bir zevk!
Öyle mi? Gerçekten öyle mi?
Belki de sadece sıkılmaktan yorgun düştüm.
Doğum iznimi kullanıyorum. Hemen hemen her günüm birbirinin aynı.
Gerçekten hiçbir şey yapmıyorum, öyle mi?
Peki, bütün gün ne yapıyorum?
İşte, bir selfie çubuğu ile anneliğim.
