Francis Crisafio, Pittsburgh’un merkezinde durumu iyi olmayan ailelerin yaşadığı bölgedeki bir ilköğretim okulunda 13 yıldır otoportre eğitimi veriyor. Crisafio, öğrencilerini fotoğraflıyor; daha sonra öğrencilerinden bu otoportrelerden yola çıkarak kendi çizgileriyle onları yeniden yaratmalarını istiyor. Böylece, öğrencilerinin kendilerini nasıl yorumladıklarını ve görünüşleri hakkında neler düşündüklerini anlayabiliyor.
“Birçoğu görünüşünden memnun değil. Dudaklarını ve burunlarını sevmiyor. Bazılarının ise kendilerini gerçekten çok iyi bir şekilde yorumlamış olduğunu görüyorum… ama çoğu öyle değil, bu yüzden onları gerçek görünüşlerine ulaştırmak ilginç bir deneyim. Çizmek, her açıdan onlara kendi görünüşlerinin değerini bilmeleri konusunda yardımcı oluyor.” diyor Crisafio.
Hem topluluk içerisinde hem de bireysel bir şekilde devam eden oyunda, Crisafio, bir karatahta önünde yüzlerine kendi portrelerini tutan öğrencilerini fotoğraflayarak sonlandırıyor bu keşif macerasını. Kendini ifade etme, kimlik ve ırk meseleleri ve dünyadaki yerimizi keşfetmemizle ilgili önemli bir projeye imza atan Crisafio sözlerine şöyle devam ediyor.
“Çocukların dünyadaki en büyük azınlık olduğunu düşünüyorum. Onlar sadece çocuk. Ekonomik veya herhangi bir güçleri, özgürlükleri bile yok. Yetişkinlerin insafına kalmış minik insanlar. Fakat, onların dürüstlüğü ve hassaslığı beni bir sanatçı olarak onlara yaklaştırıyor.”
