Aile danışmanı klinik psikolog Angharad Rudkin, ebeveynlerin en çok pişmanlık duydukları beş şeyi sıralıyor.

Çocuklara yeterince zaman ayırmamak

Onlarla yalnızca vakit harcamıyorsunuz, onlara verdiğiniz her dakika onlara sizin için ne kadar önemli ve değerli olduklarını da hissettiriyorsunuz. Her gün çocuklarınıza ayıracağınız birkaç dakika bile yeterli olabilir bunun için. Yeter ki bu zaman diliminde yalnızca ve yalnızca onlarla ilgilenin ve sizin için başka insanlardan farklı bir anlamları olduğunu hissedin. Bu sürede ne yaptığınızın o kadar da önemi yok.

İster film seyredin, ister yemek yapın, ister yalnızca konuşun. Yalnızca şunu hatırlayın, onlarla bu denli yoğun vakit geçirmek için çok fazla zamanınız yok. Yani sizinle böylesi bir iletişim kurmak isteyecekleri zaman çok kısıtlı aslında. O zaman elinizden geleni yapmaya çalışın.

Onların ihtiyaçlarına öncelik vermemek

Kendi ihtiyaçlarınızı elbette karşılayacaksınız, ama onlarınkine de öncelik vermeniz gerektiğini anladığınızda çok geç olmamasına şaşırın. Örneğin çocuğunuzun keman çalmasını istiyorsunuz, peki o bunu sahiden istiyor mu? Onun kendisiyle ilgili taleplerini dinlemeden onun adına karar vermeyin. Kimi meselelerde seçenekleri yoktur, mesela ev ödevlerini yapmak zorundadırlar ve siz de bu konularda kurallar koymakla yükümlüsünüz. Peki ya diğer şeyler? Hiç değilse o diğer şeyleri gönülleri çektiğince yapsalar ne olur ki?

Nezaket

Minik şeylerde bile çocuklarımıza göstereceğimiz nezaket çok önemli. Gerektiğinde onlara teşekkür etmek ve yine gerektiğinde özür dilemek. Dişlerini fırçalamıyorlar mı, lütfen diyerek biraz zorlamak. Kimi zaman bazı ebeveynlerin “keşke ona öyle bağırmasaydım” diye cümleler kurduklarını duyuyorum. Ona gösterdiğiniz nezaketten alacağı gıda, yemediği için öfkelendiğiniz brokoliden daha besleyici olabilir. Hem nezaketle davranırsanız, o brokoliyi yemesini daha kolay sağlarsınız.

Kısa yollara başvurmak

Ebeveynler kimi zaman bazı sorunları kısa yoldan, kestirmeden çözmek istiyorlar. Çocuğu odaya göndermek, televizyonun karşısına kilitlemek ve böylece kendi işlerine rahatça devam edebilmek. Bu kestirme çözümler çocukla aranıza ne uzun mesafeler koyuyor bir bilseniz.

Suçluluk hissi

Suçluluk, taşıması zor bir duygu. Kimi ebeveynler bütün hafta boyunca çalışmak zorunda olmaktan suçluluk duyuyorlar, bununla birlikte kendilerinden de çocuklarından da beklentileri çok yüksek. Gerçekleştiremedikleri her hedef suçluluk duygularını büyütüyor. Oysa hiç gerek yok. Beklentilerinizi düşürün ve kendinize karşı da nazik olun. Neleri yapamadığınıza değil, yapabileceklerinizi en iyi şekilde yapmaya odaklanın.

Kaynak: The Guardian