Utangaçlık çocuğunuzun genel gelişimiyle ilgili bir çok ipucu taşıyor olabilir. Hangi konularda ne zaman utangaçlık gösterdiğini bilmek, sorunu fazla büyümeden çözmenizi sağlayabilir.

Çocuklukta utangaçlık ya da çekingenlik genellikle çocuğun kendisini daha önce karşılaşmadığı bir durumda bulması ya da yine kendisine sınırlanmış bir alanda hareket ettiği kanaatine kapılmasıyla ilgilidir. Ayrıca başkalarıyla iletişim halindeyken kendisini nasıl ifade edeceğini bilemediği durumlarda da utangaçlık gösterebilir. Böyle zamanlarda bir kenara çekilmek, konuşmamak gibi davranışlar gösterecektir. Utangaçlığını büyük bir sorun olarak görmek yerine, nedenini anlayarak onu rahatlatmak çocuğunuzu ilerde karşılaşabileceği güçlüklerden koruyacaktır.

Utangaçlık, üstesinden gelmek için çaba sarfetmediğinizde çocuğun üzerinde olumsuz etkiler bırakabilir.

Her şeyden önce utangaçlık, sosyalleşirken çocuğunuza ayakbağı olacaktır. Arkadaş edinmekte karşılaşacağı problemler içine kapalı birine dönüşmesine zemin hazırlayabilir. Aynı şekilde sınıfta, diğer öğrenciler ve öğretmenler önünde kendisini ifade etmekten çekinmesi okuldaki başarısını da etkiler. Ne derslerde ne de sportif etkinliklerde ön plana çıkmak istemeyecektir. Utangaçlığın sebebi olduğu gibi en belirgin sonuçlarından biri de yargılanma korkusudur. Yargılanma korkusu ise özgüven gelişimine çok büyük bir engeldir. Ayrıca bu kadar duygusal yükle yaşayan bir çocuğun stres ve endişe bozukluğu gibi problemler yaşaması da olasıdır.

Peki bütün bu sonuçlara sebep olan utangaçlığın sebepleri ne olabilir?

Araştırmalar utangaçlığın bazı insanlarda genetik olduğunu gösteriyor. Utangaç anne-babaların çocukları da benzer bir davranış modeli geliştirebiliyorlar. Tabii bu durum anne-babalar en yakın rol modeller olarak işlev gördüğü için de çocuklara aktarılmış olabiliyor. Ayrıca duyarlı ve duygusal çocukların diğerlerine oranla daha utangaç oldukları da gözlemleniyor. Daha da önemlisi ailede baskı gören, aşırı koruma altında tutulan çocuklar da kaçınılmaz olarak utangaç davranışlar sergileyebiliyorlar. Yaşadığı çevrede başka çocuklarla kaynaşamayan ya da hep aynı çocuklarla oynamak zorunda kalan çocuklar ve aileleri tarafından sürekli eleştirilenler de aşırı utangaçlık ve çekingenlik sergileyebiliyorlar.

Bu sebeplerin hangilerinin geçerli olduğunu ise aileler çocukları kadar kendi davranış kalıplarını da gözden geçirerek anlayabilirler. Elbette her çocuk, her konuda atak ve istekli olmak zorunda değil. Ama hemen her alanda önce büyük bir çekingenlikle kendini ifade etmeye başlıyor, motive olması zaman alıyor ve üstelik bir de küçücük bir engelde bile uğraşısından hemen vazgeçiyorsa mesele bir miktar dikkati hak ediyor demektir. Böylesi bir durumda ebeveynlerin öncelikli olarak yapması gereken ise sorunun kaynağını belirleyerek meseleyi aile içinde çözmeye çalışmak olsa gerektir.

indiaparenting.com‘dan özetlenerek çevrildi…