Çocuk gelişiminin evreleri boyunca karşılaştığınız kimi davranışları (siz eve gelince neşe çığlıkları atmalar, diğer ebeveyni şikayet etmeler vb.) üzerinize alınırsınız. Hatta kimi anne-babalar bu tip davranışlardan yola çıkarak “bu bebek seni mi daha çok seviyor, beni mi” yarışına girerler. İşin aslı bildiğiniz gibi değil!

Baba eve geldiğinde daha yatağından kıpırdayamayan bebeğin heyecanlandığını düşünmek heyecan verici değil mi? Evden çıkarken ağladığını düşünmek de bir o kadar can sıkıcı… Bütün gün evde dolaşıp “baba, baba, baba” diye tekrar ediyor da olabilir. Ve tüm bu sebeplerden siz bebeğin “babacı” olduğuna karar verirsiniz.

Zaman zaman bebekler bir ebeveyni diğerinden daha çok seviyor görünürler. Kızlar ve erkekler bu konuda farklı davranış modelleri geliştirirler. Aslında bu farklılıklar sizin yaptıklarınızdan değil, onların duygusal gelişim evrelerinde karşı karşıya oldukları çeşitli ihtiyaçlardan karşılanır. Tam da bu yüzden bebeğin anne ve babayla ayrı ayrı ilişki ve bağlılık geliştirmesi önemlidir.

Elbette “seçilmeyen” ebeveyn için, çocukla “seçilen” arasındaki ilişkiyi izlemek içten içe rahatsızlık verici olabilir. Öte yandan bu rahatsızlık da bir o kadar normaldir.

Baba Nickell diye de bilinen Robert Nickell’in altı çocuğu var, kendisi aynı zamanda DadyScrubs.com sitesinin de kurucusu. Kimi zaman bu tür rol değişimleriyle nasıl başa çıkılacağına dair kendi deneyimlerini ve yaptığı araştırmalardan öğrendiklerini yayınlıyor. Ona göre, yaşa bağlı olarak, size biraz fazlaca düşkünleşmiş çocuğunuza kimi ihtiyaçlarını da diğer ebeveynle karşılayabileceğini söylemeniz işleri biraz kolaylaştırabilir. Mesela, “Annen bu akşam sana kitap okuyamayacak, belki baban okuyabilir” diyebilirsiniz. Çocuğun sizden her istediğini yapmamak ya da her istediğine hayır dememek ve gerektiğinde diğer ebeveyne yönlendirmek evdeki iş bölümünü ve ikinizle ayrı ayrı ilişki kurabileceğini hatırlamasını sağlar.

Galiba önemli bir başka mesele de disiplin ve kurallar konusunda anne ve babanın aynı fikirde olması. Biri çocuğa daha özgürlükçü, diğeri daha disiplinli davranıyorsa bu çocuğun hem anne ve baba, hem de kurallar konusunda kafasının karışmasına neden olabilir. İşte bu durumda, çocuğun daha az disiplinli olanı seçmesi pek de hayra alamet olmayacaktır.

Tabii bir de birlikte geçirilen zamanlar var. Böylesi zamanlarda anne ve babanın yalnızca çocukla değil, birbirleriyle olmaktan da zevk almaları ve bunu bir şekilde belli etmeleri gerekir. Böylece çocuk kendisini hem güvende hisseder hem de işine geldiği zaman bir rekabet körüklemeye kalkışmaz.

Üveylik müessesesi

Bu meselenin daha karmaşık hale geldiği durumlarsa kuşkusuz üvey anne ya da babanın da dahil olduğu haller… Pek çok ebeveyn bu ilişki formundan çocuğun ya da ebeveynin en az zararla nasıl çıkacağını bilemez. Olabilecek en mantıklı çözüm ise herhalde üvey anne-babanın kendisini sevdirmek için rüşvetler vermek yerine, çocukla kurulan ilişkiyi kabullenerek oyunu kuralına göre oynamak olacaktır. Bu şu anlama gelir, aileye dahil olmak için uğraşıp durmak yerine, o ailenin sıradan bir ferdi gibi davranarak, yani birlikte neşeyle zaman geçirilen, ilişkilerin dayandığı kuralların farkında olarak aileye dahil olmayı denemek gerekir. Çünkü çocuklar sizin kim olduğunuza ve sizinle nasıl ilişki kuracaklarına, yasal statünüze değil, onunla kurduğunuz ilişkiye bakarak karar verirler.

Kaynak: Sheknows.com