Kendimi hiçbir zaman sinirli biri olarak görmedim. Dört çocuğum var ve biri de yolda… Anne olduğumdan beri öfkeliyim. Kızıl saçlarıma bile öfke duyar hale geldim. Bütün bunlar sadece beş sene içerisinde oldu.

Çocuklarımın beni bencil ve sinirli olarak hatırlamasını istemiyorum. Üstelik sinirli ve bencil olmanın çocuklarıma zarar vereceğini biliyorum. Yaşadığım her anı zehir ederken mutlu olmamı sağlayabilecek her şeyi de bir kenara atmış olduğumun farkındayım ve bunu değiştirmenin de mümkün olduğunu biliyorum. Bu yüzden beni sinirlendiren her şeyi oturup düşündüm ve kendimce önlemler almaya çalıştım.

Çocuklarımıza sinirleniyoruz, çünkü:

1. Kişisel bir tepki olduğunu düşünüyoruz.

İtaatsizliğin şahsıma yapılan bir hakaret olduğunu düşünüyordum. Daha sonra kendime onların sadece birer çocuk olduğunu hatırlattım.

Bir durum karşısında öfkelendiğinizde, bir dakika durun ve öfkenizin kaynağına inin. Düşünün. Öfkelisiniz, çünkü çocuklarınız söylediğiniz şeyi yapmadı? Öfkeniz hiçbir zaman size istediğiniz türde bir itaat getirmeyecektir. Sakinleşin ve hatırlayın: İstediğiniz sonucu ancak ve ancak eğitim ile ve tutarlı olarak sağlayabilirsiniz. Bu yüzden lütfen çocuklarınızın davranışlarını şahsınıza yapılmış bir hakaret olarak algılamayın.

2. Beklentilerinizi değiştirin.

Bir annenin çocuğundan neler beklediğini bilmek zordur. Çocuğunuzdan yapamayacağı bir şeyi istemek sizi hayal kırıklığına uğratır. Örneğin, üç yaşındaki bir çocuktan altı yaşında bir çocuk gibi davranmasını istemek gerçekçi bir düşünce değildir. Bu beklenti gerçekleşmeyeceği için bir ebeveyn olarak elbette ki öfkelenirsiniz. Lütfen, beklentilerinizin hayatınıza hükmetmesine izin vermeyin. Gerçekçi olun.

3. Enerji depolamaya ihtiyacınız var.

Annelik birçok fedakarlık gerektirir; fakat akıl sağlığınız fedakarlık yapıp vazgeçebileceğiniz bir şey değildir. Yapmak zorunda olduğumuz için yaptığımız ne çok şey var, öyle değil mi? Ancak, bu meşguliyet içerisinde kendimize mümkün olduğunca vakit ayırmalıyız. Akıl ve ruh sağlığımız için bunu yapmalıyız.

4. Hayatınızın kontrolden çıkmasına izin verin ve kendinizi resetleyin.

Bunu duymak ve yazmak bana acı veriyor ama çocuklarımızın davranışları kendi ebeveynlik seçimlerimizin bir sonucudur. Çok katı, tutarsız bir ebeveynlik sergilersek istemediğimiz sonuçlarla karşılaşırız. Kendimize yeni bir sistem bulmalıyız, kendimizi ve ebeveynlik seçimlerimizi gözden geçirmeliyiz.

5. Gerginsiniz.

Gergin olduğumda öfkeme çabucak yenilirim. Küçük de olsa aptalca olan şey beni rahatsız eder. Bu gerginlikten kaçmanızı sağlayacak şey, bir hobi edinmek veya spor yapmak olabilir. Öfkenizi çocuklarınıza yansıtmamak için kendinize bir aktivite bulun.