Bir anneden başka bir anneye mektup: "Seni yargılamıyorum"
Utandığını biliyorum. Çığlık atan histerik çocuğunu yerden kaldırıp marketten çıkarmaya çabalarken etrafı nasıl kolaçan ettiğini görüyorum. Yüzün kıpkırmızı. Gözlerinin de dolu dolu olduğundan eminim. Benim gibi siyah streç pantolon ve bir kazak giyiyorsun, saçların biraz karışmış ve muhtemelen birkaç gündür yıkanmamış. Seni izlediğimi görüyorsun ama bir şeyi bilmeni istiyorum: Seni yargılamıyorum! Başka bir şey yapman gerektiğini, daha fazlasını veya azını yapman gerektiğini düşünmüyorum. Çocuğunu markete neden getirdiğini merak etmiyorum, işlerini kolaylaştırması için bir bakıcı tutmanı beklemiyorum. Çocuğunu neden kontrol edemediğini merak etmiyorum; çünkü çocukların robot olmadıklarını, insan olduklarını biliyorum. Bir şey söylediğin anda çocuğunun neden onu yerine getirecek derecede...
Devamı…