Teknoloji harika bir şey, değil mi? Genelde teknolojiyi işlerim için kullanıyorum. Çocuklarım da bir şeyler öğrenmek için kullanıyorlar.

Okulda ve evde teknolojik aletler ile daha çok vakit geçirdiklerinde onların birbirleriyle daha fazla tartıştıklarını ve daha çabuk hayal kırıklığına uğradıklarını fark ettim.

Eğer çocuklarınız daha fazla kavga ediyorsa… siz de bizim yaptığımız şeyi yapın: evinizde TEKNOLOJİYE HAYIR HAFTASI düzenleyin. Sadece birkaç gün içinde büyük bir değişim göreceksiniz! Eh, o halde ben de size düzenlediğimiz teknolojiye hayır haftamızdan bahsedeyim.

Sizlere teknolojiyi kullanmaya başladıktan sonra çocuklarımda fark ettiğim şeyleri de aktarayım:

1- Hayal güçleri azaldı.

2- Kaba saba davranışlar ve kavgalar arttı.

3- Dinleme becerilerinde azalma oldu.

4- Bizimle birlikte oynama istekleri azaldı.

5- Ipodları olmadan arabada yolculuk yapma fikri imkansız hale geldi.

Yaklaşık bir yıl önce, kocam ve ben birlikte teknolojiye hayır haftasını uygulamaya başladık.

Bugün de gerçekleştirdiğimiz aktivitelerin yararlarını sizlere anlatacağız. Bu haftayı yaz tatilinde denemeye karar verdik, evet bunun için tatilin başlamasını bekledik. Çocuklarımız teknolojiyi bir B planı olarak görüyorlardı. Yapacakları bir şey olmadığında televizyon izlemek ve bilgisayarla oynamak için izin istiyorlardı.

İşte, teknolojisiz geçirdiğimiz bir haftanın kuralları:

1- iPod. Kindle. Teknolojiye dair hiçbir şey olmayacak.

2- Biz ne izliyorsak onu izleyecekler. Yalnız başlarına değil, bir aile olarak televizyonun başındaysak elbette onlar da televizyon izleyebilecekler.

(Biz de çok fazla televizyon izlemeyen bir aile olduğumuz için bu süre 30 dakikayı geçmiyordu.)

Teknoloji olmadan geçirdiğimiz bir haftada gün gün gözlemlediklerim ise şöyleydi:

1. Gün – Huysuzlandılar ve delirmiş gibi etrafta gezindiler. Saygısızca davrandılar.

2. Gün- Herhangi bir elektronik aleti kullanmak için adeta yalvardılar. Ve hala çıldırmış gibiydiler.

3. Gün – Çok daha az kavga ettiler ve daha fazla oyun oynadılar.

4. Gün – Teknolojik aletleri istemeye devam ettiler; ama artık eskisi gibi yalvarmıyorlardı. Bizlerle ve kendileriyle daha çok vakit geçirmeye başladılar.

Bir şeyler okumak, oyun oynamak daha eğlenceli bir hale gedi. Daha mutlu oldular. Onlar mutlu olduğunda biz de mutlu olduk. Evdeki huzuru tam anlamıyla hissettik.

Genel olarak, vakitlerini gerçekten eğlenerek, resim yaparak ve oyun oynayarak geçirmeye başladılar.

Teknolojisiz geçirdiğimiz bu haftaya bayıldık. Çünkü sanal dünyayla değil, birbirimizle bağlantı kurmuştuk. Hafta bittiğinde teknolojiyi çocuklarımızın hayatına yavaş yavaş soktuk … belki günde en fazla 30 dakika! Önceden yalnız başlarına elektronik aletlerle oynayan çocuklarım artık 30 dakikayı birlikte geçiriyorlardı; birbirlerine daha yakın ve paylaşımcı olduklarını keşfettim.