Çocuklu hayat için bir mevsim seçmem gerekse; bu “bahar” olurdu, yani tam da şimdiler ve Eylül’ler… Kış zordu, hep evdi, öyle sıkıldıkları oldu ki bazen, oyun yaratmak mucizeydi.Şimdiyse en sevdiğimiz zamanlar.
Günün büyük bir kısmını sokakta geçiriyoruz. Bir tişört, bir hırka almak yetiyor. Yaşadığımız yer bu mevsim için mükemmel. Püfür püfür bir rüzgar, güvenli parklar, gölgelikler, çimler, piknik masaları, ağaçlar, uzun yürüyüş yolları… Araba yok, kaba insanlar yol, bebek arabasıyla zorlanmak yok, itiş kakış yok… Binbir şükürle yürüyorum… Haliyle burada çocukların da ruhları daha sakin. Çocukluğumda gittiğim tatiller gibi hissediyorum, hava sanki öyle kokuyor. Durup her şeyi inceliyoruz, kuşları, kedileri, böcekleri, yaprakları… Pıt duruyoruz değişik bir şey görmenin heyecanıyla, taş mesela, alıp cebimize atıyoruz. Onlarla iki adım yürüyüş bile bir keşif turu.
Sabah kahvaltımızı ağaçların altında ettik bu sabah. Geçen yıl, çok sevimli bir piknik çantası almıştım, bugünleri hayal dahi edemeyerek. içine kahvaltılıklar, Büyükkedi “zeytin” sever, Küçükkedim bolca süt içer, hop haydi! Nasıl hafifiz o ağaçların altında ve nasıl gürültülü. Kikirdemeler, oyuncaklar, kitaplar, arada kavgalar. Sonra bisiklete binmeler, parkta oynamalar, kumdan kaleler ve eve dönüş. Köpükler, masallar, derin uykular…
Benim neşeli zamanlarımın başlama işaretlerinden biri; yeni yemek tariflerinin peşine düşmek olur. Kişisel baharımın habercisi budur. Son 6-7 aydır bir iki yeni tarif dışında bir şey katmadım mutfağıma. Repertuarımdakiler uzun yıllar yeterdi zaten… (Birini yazmasam olmaz; köy eriştesini pilav gibi pişiriyoruz, fırında küp küp kruton ekmek yapıyoruz ve sonra ekmekleri tavada tereyağ ve baharatlarla çeviriyoruz. Alta erişte, üste krutonlar, üzerine sarımsaklı yoğurt ve en üste ceviz şeklinde sunuyoruz. Afiyetle ve delice yiyoruz, şahane bir tarif.) Aynı şeyleri ardarda pişirdim, bazen bu yüzden kendimi sevmedim. Şimdi yeni yemekler…
Bu dönemlerim bir dönüşüm halidir, her şeyde olduğu gibi abartırım, yepyeni tarifler, neredeyse eskileri unutacak kadar, hop alışveriş, denemeler, onaylayıp beğenip kendi defterime eklemek… Defterime eklediğim her tarif, kesinlikle tamamen benimdir.Bugün mesela; bezelye köftesi yiyoruz bebeklerimle! Sonra akşam üzeri park rutini, şanslıysak çiçek bile toplarız belki.
