Bugün ailenin diğer ufaklıkları ile tanışma merasimimiz vardı. Annem ultrasona yatınca babam içeri ben doğduğumda 9 yaşında olacak ağabeyim Kerem’i ve 6 yaşında olacak ablam Şadya’yı getirdi.

Kerem omurilikten beyinciğe varan suallerle doktor teyzeyi oldukça şaşırttı ve zorladı. Dediklerine göre Şadya ekrandaki görüntülerden pek bir şey anlamamış. Daha çok duvardaki bebek afişlerini inceledi. Bir ara parmağımı emdiğim söylendiğinde benimle ilgilenir gibi oldu ama kısa bir süre sonra dikkati hemşirenin küpelerinde dağıldı.

Annemdeki demirin neredeyse tamamını çeksem ve bulantılara neden olsam da buna mecburum çünkü bugünkü 7 cm.’lik boyumu ve 20 gram’lık ağırlığımı buna borçluyum. Yüzüm nihayet sizin gibi bir insana benzemeye başladı. Sesimi kimseye duyuramasam da ses tellerim var artık ve doğduktan bir kaç ay sonra çıkacak 20 adet süt dişim bile oluşmuş durumda. Biliyorum daha çok küçüğüm, hatta annemin karnına bakıldığında fark edilemiyorum bile ama bundan sonra daha çok hareketle antrenman yapıp, daha çok beslenip daha çabuk büyüyeceğim.

Ayrıca doktor teyzenin bugün bacaklarımı ikinci analizinde, Kerem ve Şadya’nın şerefine pes edip gururla pipimi de gösterdim. Şadya, erkek olduğumu öğrenince muayene sonunda bir kaç gözyaşı döktüyse de müstakbel Nursen Teyze’min  ‘evin tek prensesi o olacak’ avuntusunu duyunca erkek kardeşinin olacağı fikri onu birden mutlu etti. Kerem ise çok sevinerek anneme dönüp hemen ‘anne bu sefer bu çocuğu sana bırakmayacağım, terbiyesi bana ait, Şadya gibi tembel olmayacak’ dedi. Bu sefer işi garantiye almak için önlem alacağını açıkça belirtti. Kendi yapması gereken sorumluluklar dışında da anneme evde çok fazla yardım eden Kerem’dir. Şadya onun yapmasına alıştığından Kerem ondan sürekli yakınmakta. Kızın adı “tembel kokoş” diye bir kere çıkmıştır dokuza inmez sekize..

Kerem o gün eve döndüklerinde benimle oynayacağı oyunlardan, bana devredeceği oyuncaklardan bahsedip durmuş. Bugün onları tanıyınca dünyaya gelmek için bir an sabırsızlandım. Sanırım çok şanslı bir kardeş bebe olacağım.

Küçük şeftali ben..

 

-Bugün parmağımı emerken çekilen fotoğrafım-

(Beyaz ışığın ağırlıklı olduğu kısım bebeğin ağız boşluğu ve altındaki de avucu. Parantez şeklindeki beyazlık ve onu takip eden noktalar omuriliği ve kaburgaları)

* Bu yazı, gebeliğin 3. ayının sonunda, 13. haftasında yazıldı.