Pastor Mark Driscoll, kendince bir ebeveyn teolojisi geliştiriyor. Hristiyanlık’taki “Allah baba” benzetmesinden yola çıkarak babaların genel kanaatin aksine asık yüzlü değil eğlenceli olması gerektiğini anlatıyor. Yerleşik rolleri, yerleşik bir kurumun içinden, yerleşik olmayan bir yöntemle sorguladığı için kıymet verip yayınlayalım istedik.

Eğlence…

Bir baba için eğlenceli olmak hayati önem taşır.

Çocuksu, yaramaz ya da güvenilmez değil…

Eğlenceli…

Eğlenceli bir baba bir çocuğun hayatına katılır, onunla olmanın tadını çıkartır ve onunla birlikte neşelenir.

Bir babanın eğlenceli olup olmadığı nasıl mı anlaşılır?

Bir baba eğer,

Çocuğunun ya da çocuklarının gözlerinin ta içine bakıp sevgi dolu bir gülümsemeyle onları ne kadar sevdiğini anlatabiliyorsa,

Kahkahası değil evden, sokağın öteki ucundan duyulabiliyorsa,

Çocuğuna sarılmaktan, onu öpmekten, yanaklarını sıkıştırmaktan, arada bir onunla güreşmekten kaçınmıyorsa,

Çalışırken, dinlenirken, eğlenirken çocuğunun etrafında olmasından keyif alıyorsa,

Gerektiğinde aptalca şeyler yapmayı bir sanat olarak görüyorsa,

Çocuğuyla birlikte güzel anılar biriktirmek için hiçbir fırsatı kaçırmıyorsa,

Onunla birlikteyken aralarına girebilecek her şeyden -televizyondan, telefondan, işten vs.- alabildiğine uzak duruyorsa,

Çocuğunun sevdiği şeyleri sevmeye itiraz etmiyorsa, top onmayayı, birlikte yüzmeyi, bisiklete binmeyi, çay partileri düzenlemeyi zul görmüyorsa,

Sürekli fotoğraf çekmek yerine, arada bir daha önce çekilmiş fotoğrafları dizine oturttuğu çocuğuyla birlikte bakıyorsa eğlencilidir.

Eğlenceli bir baba yalnızca eğlendirmeye çalışmaz, aynı zamanda eğlenir, çocuğuyla birlikte eğlenmek için zaman ayırır ve çaba sarfeder. Bu bazen müziğin sesisini sonuna kadar açmak, bazen birlikte bulaşık yıkamak, garajı temizlemek ya da birlikte bir dondurma tezgahını talan etmek olabilir. Yapılan etkinliğin ne olduğu hiç fark etmez.

Eğlenceli bir baba çocuğu güldürmeye çalışmakla yetinmez, kendisi de rahatlıkla güler, kahkaha atar. Bunları yaparken asla zorlanmaz, çünkü severek, arzu ederek, başka türlü olabilir miyim diye düşünmeksizin yapar.

Neden mi?

Hiçbir teoloji kitabı bunu böylece söylemese ve tanrı kitaplarda genellikle asık yüzlü bir baba gibi tanıtılsa da bu doğru değildir. Tanrının dünyayı yaratırken ne kadar eğlenmiş olabileceğini görseler, tüm anneler, babalar ve çocuklar bütün gün eğlenmekten başka hiçbir şey yapmazlardı.