Ben bizi affediyorum baba…
Bugün bu kalemi tutmak, bu yazıyı yazmak ne denli güç kestiremiyorum. Yaşamaya çalıştığım birkaç seneden hesabını sormak istediğim öyle çok şey birikti ki! En başta da yanında olamadığım her gün… * Ben, babamı öldüğü zamanlarda tanıdım. Ona dair daha önce hiç önemsemediğim anılarım ve kalıcı bir vicdan azabım oldu. Bana koca bir vicdan azabı bırakarak öcünü aldı benden. Bence, bilerek ve isteyerek yaptı bunu ya da belki de istemeyerek. Bununla uğraşmak ister miydi, kestiremiyorum. Tek iyi bildiğim, tam 1269 gündür; sesini duyurmayarak, bizimle beraber abuk sabuk şeylere kahkahalar atamayarak, homurdanmayarak veya şikâyet etmeyerek öcünü aldı, almaya da devam ediyor....
Devamı…