Otizmli bireyler, yaşadıkları her ülkede, vatandaş olmalarından kaynaklanan tüm haklara sahip olmakla birlikte, bu haklardan yararlanmalarını kolaylaştıracak pozitif ayrımcılıktan da yararlanabilmeliler.
Otizmli bireylere ilişkin düzenlemelerde ilk akla gelecek başvuru kaynakları, 1975 tarihinde Birleşmiş Milletler tarafından Zihinsel Engelli Kişilerin Hakları’nı ve Engelli Kişilerin Hakları’nı ayrı başlıklar altında düzenleyen metinler. Türkiye Otistiklere Destek ve Eğitim Vakfı, bu metinlerden yola çıkarak Otizmli bireylerin, içinde bulundukları toplumda insan onuruna yaraşır şekilde yaşayabilmek için sahip olmaları gereken hakları şöyle sıralıyor:
Otizmli bireylerin;
1. Yeteneklerinin elverdiği ölçüde bağımsız ve eskiksiz bir yaşam sürmeye,
2. Kolay ulaşılabilir, tarafsız ve doğru tıbbi yardım almaya,
3. Kolay ulaşılabilir ve uygun eğitim almaya,
4. Ve onların temsilcilerinin; geleceklerini etkileyen kararlar alınırken, olanaklar elverdiği ölçüde katılımda bulunmaya ve isteklerinin dikkate alınmasına ve saygı görmesine,
5. Yararlanabilecekleri elverişli barınma olanaklarına sahip olmaya,
6. Saygın, bağımsız ve üretken bir hayat sürebilmeleri için gerekli malzeme, destek ve yardım hizmetlerini alabilmeye,
7. Yiyecek, giyecek, barınma ve diğer gereksinimlerini karşılamaya yetecek bir gelir veya ücrete sahip olmaya,
8. Refahlarını temin etmek için sağlanan hizmetlerin geliştirilmesinde ve yönetilmesinde olanaklar elverdiği ölçüde katılımda bulunmaya,
9. Fiziksel, zihinsel ve ruhsal iyilikleri için; koruyucu önlemler ve bireyin menfaatleri önde tutularak planlanmış tıbbi ve medikal tedavileri de kapsayan uygun tıbbi yardım almaya,
10. Ayırımcı ve tekdüze olmayan, bireyin yeteneklerini ve tercihlerini dikkate alan bir iş hayatına ve meslek eğitimi olanağına sahip olmaya,
11. Seyahat ve hareket özgürlüğüne sahip olmaya,
12. Kültür, eğlence, sosyal, spor faaliyetlerine katılma ve bunlardan yararlanmaya,
13. Toplum içindeki bütün faaliyetlerden, hizmetlerden ve aktivitelerden eşit yararlanmaya,
14. Evlilik dahil, bütün cinsel ve diğer ilişkilere baskı altında kalmaksızın sahip olmaya,
15. Ve temsilcilerinin yasal olarak temsil edilme, yardım alma ve bütün kanuni haklarının korunmasına,
16. Psikiyatri hastanelerinde veya diğer bakım enstitülerinde korku içinde yaşamaktan ve izole edilmekten korunmaya,
17. Kötü muamele görmekten ve ihmale uğramaktan korunmaya,
18. Farmakolojik olarak suiistimal edilmekten korunmaya,
19. Ve temsilcilerinin kendileri ile ilgili bütün kişisel, tıbbi, psikolojik, psikiyatrik ve eğitimsel kayıtlara ulaşabilmeye,
HAKLARI VARDIR.
Bu hakların yer aldığı deklarasyon, 10 Mayıs 1992, Den Haag 4. Autism-Europe Kongresi’nde sunulmuş, 9 Mayıs 1996’da Avrupa Parlamentosu tarafından Yazılı Bildirge olarak benimsenmiştir.
