Missouri Üniversitesi’nden bir grup araştırmacı tarafından yapılan çalışmaya göre çocuklar, kendilerini kontrol etmek yerine eşlik etmeyi seçen annelerle daha yakın ilişki kuruyorlar. 

Araştırmayı yapan ekipten Prof. Jean Ispa “Çocuklar tercih yapabilecekleri durumlar karşısında karar vererek büyüyorlar, özellikle de oyun bu tür kararlar verebilecekleri olanaklar sağlıyorlar. Çocuğa gündelik hayatında sürekli emirler veren bir annedense, oyunlarına eşlik ederek onların karar mekanizmalarını izleyen annelerle daha yakın ilişki kuruyorlar” diyerek özetliyor araştırma sonuçlarını…

Ispa, kontrolcü anneyle eşlik eden anne arasındaki temel farkı da şöyle tarif ediyor: “Örneğin kontrolcü bir anne çocuğunun odasını kontrol ederken, onun pencere önüne yerleştirdiği bir oyuncağı alıp, oyuncak kutusuna kaldırır. Ertesi gün aynı şeyi görüp, yine aynı şekilde davranacaktır. Bu şekilde çocuğuna yardımcı olmaya çalıştığını düşünür. Ama aslında çocuğun odasının düzeniyle ilgili verdiği bir kararı sürekli düzeltip durmaktadır.”

Araştırmayı ABD’de yaşayan çeşitli etnik gruplar arasında gerçekleştirdiklerini söyleyen Ispa, bu konudaki çeşitli verileri de paylaşıyor. Buna göre Avrupa kökenli Amerikalı anneler konuşulan gruplar arasında en az kontrolcü olanlar. Afrika ve Meksika kökenli Amerikalı anneler ise daha kontrolcüler: “Bir yaşına kadar çocuklar üzerinde en çok denetim kurmaya çalışan anneler Afrika kökenli Amerikalı anneler, ikinci sırada ise Mexikalılar geliyor. Avrupalılar ise en son sırada. Çocuklar büyüdükçe tüm anne grupları daha az kontrolcü olmaya başlıyorlar.”

Annelerin, özellikle oyun sırasında komut vermelerinin çocukların oyundan edinebilecekleri deneyimi sekteye uğrattığını da kaydeden Ispa, bunun yerine çocuklarıyla birlikte oynayan annelerin hem daha kolay iletişim kurduklarını hem de çocuklarıyla daha iyi ilişkiler kurduklarını anlatıyor: “Sürekli eleştiren ve direktif veren anneler, negatif bir etki bırakıyorlar çocukları üzerinde. Bu da onların etrafında çocukların kendilerini ifade edememelerine neden oluyor.”

Bir çocuğun, annesinin onun üzerinde yine kendi iyiliği için denetim kurmaya çalıştığını anlayamayacağını kaydeden Ispa şunları söylüyor: “Eğer bir anne sürekli direktifler verip duruyor ve bununla birlikte sevecenlikten de vazgeçmiyorsa durum biraz daha idare edilir gibi görünüyor. Ama direktiflere soğuk bir ses ve jestler eşlik ediyorsa çocuğun tepkisi ‘annem sürekli beni kontrol etmeye çalışıyor, bundan hoşlanmıyorum’ oluyor”

Ispa ve ekip arkadaşlarının yaptıkları araştırma “Erken Çocukluk Evresinde Anne Denetiminin Etnik Düzlemi” başlığını taşıyor. Sonuçları Parenting: Science and Practice dergisinde yayınlanan araştırma University of California at Los Angeles, Arizona State, University of Connecticut, University of Maryland ve University of North Carolina’dan araştırmacıların katılımıyla gerçekleştirildi.

Kaynak: ScienceDaily