Benim annelerim…
Bazı günler çok özlerdim annemi, çalıştığı bankaya telefon etmek için bahaneler uydururdum. Hafta sonları sokakta oynarken sebepsiz yere “anneee” diye seslenirdim, balkona çıkıp bana baksın da diğer çocuklar benim de bir annem olduğunu görsünler diye. Benim annem Hikmet, zeytinyağlı yaprak sarması, elmalı ay çöreği ve fındıklı şekerpareydi. Düzenli, özenliydi. Yaprakları yazdan hazırlayıp salamura yapardı. Haşlayıp saplarını ayıklar, sarmadan önce tek tek, düzgünce açardı. İçinin soğanını, yeni baharını, nanesini bol koyardı. Üzümle fıstığıysa tam kararında katardı.Tek tek, özenle, kalem gibi sardığı yaprakları tam kıvamında pişirmek işin püf noktasıydı. Sarmalar ne çok pişmiş olmalı, ne çok diri kalmalıydı. Annem, ablam ve...
Devamı…


