Çocukluğunuzu hatırlayın… Öyle bazı cümleler vardı ki, hiç hoşlanmıyordunuz duymaktan. Zira başedemeyeceğiniz bazı olumsuzluklara işaret ediyorlardı. Ayrıca sinirlerinizi bozuyorlardı, çünkü çok tekrar ediliyorlardı. Şimdi de siz ebeveyn oldunuz… Şöyle bir kendinizi yoklayın bakalım, aşağıdaki cümlelerden kaçına arada bir siz de başvuruyorsunuz. Hem belki ekleyecekleriniz de vardır…
– Para ağaçta yetişmiyor çocuğum.
– Açık kapıdan mı çıktın, kapat şu kapıyı!
– Sana söylemiştim değil mi?
– Ağzına biber süreceğim.
– Senin yaşındayken ben…
– Şeker değilsin ya eriyesin…
– Kedi poposunu görmüş de, ben bu dertten ölürüm demiş!
– Senin yüzünden oldu işte…
– Beni ne kadar üzdüğünün farkında mısın?
– Seni (ya da beni) hapse atsınlar da gör!
– Ellerini yıkamadan masaya oturma!
– Baban (ya da annen) gelsin, ona anlat derdini!
– Anne/baba olunca anlarsın!
– İnşallah bir gün tıpkı senin gibi bir çocuğun olur.
– Ahan da buraya tükürüyorum, kurumadan dönmüş ol!
– Hava kararmadan evde ol!
– Beni çocuk mu sandın?
– Tabağındakileri bitir, arkandan ağlar!
– O kadar insan açlıktan ölürken, sen yemeğini bitirmiyorsun…
– Sen var ya sen, bir gün öldüreceksin beni!
– Sinirlerimi tepeme çıkarttığın yeter artık!
– Çoraplarını giy!
– Hadi git, arka bahçede oyna! (ah nerde, keşke…)
– Bir daha küfrettiğini görmeyeyim!
– Sabrımı zorluyorsun!
– Geliyor terlik!
Ben geçen gün sofrada 4 yaş 4 aylık çocuğa; “Bunu bulamayan çocuklar var!” cümlesini kurdum! Evet yaptım bunu, ağzımdan dökülüverdi! Gıcık oldum kendime akabinde..
🙁
Ama bir yandan da eller yıkanmadan masaya oturulmaz yahu? Oturulmamalı da yani, değil mi ama? 🙂