Yazar: Funda Demir

Ben Samatya’da doğdum, Samatya’da büyüdüm. Çocukluğumda kilise ile caminin arasında sıkışık kalmış küçücük bir okula giderdim. Dersten sonra kilisenin bahçesinde oyunlar oynar, camiden de dutları toplardık. Paskalya günleri yumurtamızı almak için kilisenin etrafında dolanıp tataların, ahpariglerin etrafında dört dönerdik. Hiç unutmam bir şeker bayramında madam teyze ütülü mendil içinde harçlıklarımızı verdikten sonra Alamanya’dan gelen çikolatalardan ikram etmişti. Ne güzel ambalajları vardı o çikolataların. Hâlâ o kadar lezzetli çikolata yemedim… Küçücük sokaklarına onlarca hikâye sığdırırdı Samatya. Kiminde 6-7 Eylül’ü hatırlatan acılar, çoğunda da komşunu uğruna kendini siper etmiş, onları korumuş kollamış olan büyük dostluklar. Düşünüyorum, Agos bizim mahallede olsaydı kimse...