Yazar: Uzunçorap

Pedagoji Derneği, hayırlı bir iş yaparak, Koton firmasına, “Çocuk kafası çocuk modası” reklamını “birkaç açıdan sakıncalı” bulduğunu bildirmiş ve reklamın kaldırılmasını “temenni etmiş”. “Koton yetkililerine mektup!“ta dernek, gördüğü sakıncaları dört maddede sıralamış. Dernek, “çocukların yetişkinler gibi algılanmasını sağlamaya yönelik makyajlar, takılar” vs. konusuna işaret ediyor ve, “çocuk istismarı ve pedofilinin arttığı bir dönemde, özellikle kız çocuklarını yetişkin kıyafetleri ve hareketleri ile gösterme”nin tehlikesine dikkat çekiyor, yerden göğe haklı olarak. Sonra, “moda” kavramının çocukların dünyasına ve gündemine sokulması üzerinde duruyor. Pedagoji Derneği’ne göre bu, “çocukların ruhsal gelişimine zarar veriyor”. Uzman değilim ama derneğin haklılığından yana şüphem yok. Bunun ardından, Koton...

Koton firması, reklam filmini blogta, “Kötülüğün minik masum halleri” yazımda ele aldığım son reklam kampanyasına karşı yükselen tepkileri (imza kampanyasını) güya dikkate almış ve şu açıklamayı yapmış: Koton müşterilerini dinlemeyi ve onların görüşleriyle uygun şekilde hareket etmeyi ilke edinmiş ve bugünlere bu yaklaşımla başarılı bir şekilde gelmiştir. Son reklam kampanyamızda kullandığımız ve imza kampanyanızda bahsi geçen sloganımızı dün akşam itibarıyla iletişim faaliyetlerimizden çıkardığımızı ve bu sloganı içeren billboardları değiştirdiğimizi bilgilerinize sunarız. Müşterilerimizin görüş ve istekleri Koton için her zaman yönlendirici olmaya devam edecektir. Saygıyla duyururuz. Ne anlıyoruz açıklamadan: (1) Koton hep müşterilerin görüşlerine uygun davranırmış, (2) Son reklam kampanyasındaki...

Koton firması, daha doğrusu cinfikirli reklamcıları, kapitalizmin insan ruhuna yapabileceği kötülüklerin kısacık bir özetini çıkarıp bunu bir reklam filmiyle nasıl anlatırız, demişler; ve başarılı olmuşlar. Reklam, bencil yetişkinlerin birbirlerinin gözünü oyduğu, insanlar arası hiyerarşinin doğuştan ve mutlak sayıldığı, korkunç bir gelecek istiyorsak, yararlanabileceğimiz bir eğitim malzemesi sayılabilir. Film oğlanın doğumuyla başlıyor: “O, doğduğunda ağlamadı doktora çak yaptı.” Annesine değil, doktora. İşi kimin bitirdiğini biliyor, uyanık çocuk. Ve başka bir şey değil “çak” yapıyor. Cool ya. Meselâ annesini öpmüyor veya “iyi becerdik bu işi” anlamında ona çak yapmıyor. Çünkü o doğuştan birey. Bir tek konu dışında kimseye ihtiyacı olmadığını zaten...