Aşı uygulamaları, aşı olanın minimum dozla en kısa sürede maksimum koruyuculuk kazanacağı bilimsel olarak bilinen takvimlere uygun olarak yapılır. Aşıların çoğunluğu enjeksiyon şeklinde, az bir kısmı ağız yolu ile yapılır. Burun yolu ile ve yiyecekler ile aşılama çalışmaları yapılmaktadır.

Her ülke kendi risklerine göre aşı takviminde bazı düzenlemeler yapmaktadır. Bu düzenlemeler o ülke için öncelikli olan ve olmayan hastalıklara göre belirlenir. Bu düzenlemelere göre bazı aşılar hiç uygulanmazken, diğer ülkelerde uygulanmayan bazı aşılar yapılır veya aşı uygulama dozları risklere göre değişebilir. Örneğin; bazı ülkelerde verem aşısı rutin aşılama takviminde yer almazken, bazı ülkelerde rutin olarak uygulanmaktadır. Bu konudaki örneklerden bazıları Hepatit A aşısı,  Meningokok C aşısı, Tifo aşısı, Japon ensefaliti aşısı, kene-kaynaklı ensefalit aşısıdır. Bazı aşılar, hastalığın bulunduğu ülkelerde yaşamamasına rağmen o bölgeleri ziyaret edeceklere de önerilir.

Bir grup aşı, anneden geçen koruyucu proteinler nedeniyle bebekte yeterli koruyuculuk sağlayamadıklarından belli yaştan sonra uygulanır.

Bir yaş altında uygulanan aşıların tamamı büyük çoğunluğu tek doz ile koruyuculuk vermezken, bazı aşılar hangi yaşta uygulanırsa uygulansın, birkaç doz uygulandığında istenen düzeyde koruyuculuk ancak elde edilir. Bir yaş sonrasında uygulanan bazı aşılarda tek doz uygulama yeterli iken,  bazı aşıların yeterli koruyuculuğu devam ettirebilmek için her 5-10 senede bir tekrarlanması gerekir.

Genel itibarı ile gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde yeni doğan bebekler, doğumu takip eden birkaç gün içinde Hepatit B virüsüne karşı aşılanarak aşı uygulamaları başlamış olur. Bazı ülkelerde verem aşısı da doğumu takip eden günlerde yapılır.  Birinci ay tamamlandığında Hepatit B aşının ikinci dozu uygulanır. Bu aşının üçüncü ve son dozu ideal olarak, ikinci dozdan en erken dört ay sonra, en yaygın şekliyle ise bebek 6 aylık olduğunda uygulanır. Hepatit B aşısının erişkindeki uygulaması da aynı takvimde yapılır.

İki aylık olduğunda difteri-tetanoz-boğmaca-çocuk felci-HIB aşısı, pnömokok aşısı ve verem aşısı uygulanmakta olup, verem aşısı dışındaki diğer iki aşı, ikişer ay aralıkla bir yaşına kadar toplam üç doz olacak şekilde tekrarlanır. Bazı ülkelerde pnömokok aşısı bir yaşına kadar üç yerine iki doz uygulanmaktadır. Verem aşısı tekrarlanmamaktadır.

Bir yaş altında uygulanan bir diğer aşı rotavirüs aşısıdır. Diğerlerinden farklı olarak ağız yolu ile uygulanır. Kullanılan marka ile ilişkili olarak 2 veya 3 dozda tamamlanır. Dozlar en erken 4 haftalık ara ile uygulanır, aşılamanın doğumu takip eden 8. aya kadar tamamlanması önerilir.

Bir yaşını tamamlayan bebeğe kızamık- kızamıkçık-kabakulak aşısı yapılması yaygın uygulamadır. Riskli dönemler yaşandığında kızamık aşısının bir yaş altındaki bebeğe, 9 aylıktan itibaren yapılması önerilir. Ancak bu uygulama yeterli koruyuculuk sağlamadığından, bir yaş sonrasındaki kızamık aşılaması aynı şekilde devam etmelidir.

Suçiçeği aşısı da bir yaşını tamamlamış bebeklere uygulanır. Eskiden tek doz uygulanmakta iken yeterli koruyuculuk geliştirmemesi nedeniyle ikinci doz uygulaması yapılmaktadır. İki doz arasındaki süre 13 yaş altında üç aydan kısa, 13 yaş üzerinde dört haftadan kısa olmamalıdır.