Bir arkadaşım büyük bir endişeyle “Altı yaşındaki kızım parmak emmekten vazgeçmeyecek.” demişti.

Bu kelimelerle daha önce çok karşılaştım. Aslında, destek grubumda, bazı endişeli ebeveynlerce ayda en az bir kez dile getirilen şeylerden sadece biriydi bu konu. Genellikle beni ilk çare olarak görmezlerdi, çoğu zaman kendi araştırmalarını yapmış, doktorlara sorup soruşturmuş ve bazı şeyleri denemiş olurlardı.

Ben de genellikle bu tür konuşmaların dışında kalmaya çalışırdım; çünkü asıl cevap, hızlıca verilmiş birkaç cümleden daha fazlasıydı. Daha doğrusu, her ebeveynin parmak emme ile ilgili daha önce hiçbir yerde okumadığı ve bilmesi gereken şeyler olduğunu düşünüyordum.

Kendi çocuklarım parmaklarını hiç emmediği için, bu paylaşımımı hayatımda varolan çocuklardan yola çıkarak yapacağım.

Sınıfta olduğum zamanlar, hiç şaşmaz, her yıl hem kalemi tutmaya hem de parmağını emmeye çalıştığı için ödevlerini yapma konusunda sorun yaşayan bir çocukla karşılaşırım.

Son iki yıl içinde, çocuklarının parmak emme alışkanlığı konusunda endişe duyan pek çok anne ve bakıcı ile tanıştım.

Bugün de arkadaşımın bu konu hakkında bildiklerimi paylaşmamı istemesi nedeniyle ve bu sorunu yaşayan ebeveynlere yol gösterebilmek umuduyla yazmaya karar verdim.

1. Bu, sizinle ilgili değil! Suçlu hissetmeyin. Bu, çocuğunuzu zamanında sütten kesmediğiniz ya da erkenden sütten kestiğiniz için ortaya çıkan bir şey değil. Bu, bebeğinizi emzirmek yerine biberonla beslediğiniz için ya da biberon kullanmak yerine emzirdiğiniz için karşılaştığınız bir şey değil. Lütfen, durun ve hissettiğiniz şu suçluluk duygusundan arının!

2. Bu, bir ihtiyaç! Evet, doğru okudunuz, bu bir ihtiyaç. Bakın, size henüz soru sormadım. Çocuğunuzun geçmişini ve alışkanlıklarını bilmiyorum. Çocuğunuzun parmak emmesinin nedenini size söyleyemem. Bunun nedeni, duyusal veya kaygı kaynaklı olabilir.

3. Bu konu oldukça karışık! Bir günde parmak emmenin altında yatan sorunları anlamayı beklemeyin.

4. Parmak emme, disiplinle ortadan kaldırılabilecek bir şey değil! Disiplinle çocuğunuzu daha çok korkutabilirsiniz. Çocuğunuz ihtiyacı her neyse bu boşluğu parmak emme alışkanlığı ile dolduruyor olabilir ya da parmak emmeyi kendini yatıştırabilmesini sağlayan bir araç olarak görüyor olabilir.

5. Parmak emme, öz düzenlemenin bir işaretidir! Tebrikler! Gerektiğinde kendini yatıştırmayı bilen bir çocuğunuz var. Ne harika bir şey! İnanın bana, ben de kendini yatıştırmayı bilen veya kendi duygularını düzenleyebilen bir çocuğum olmasını isterdim.

6. Bu bir işaret olabilir! Çocuğunuzu benim için izlemenizi istiyorum. Arkadaşıma çocuğunun davranışlarını anlatmasını istemiştim. Parmağını emmeye ne zaman başladı? O zamanlar en kötü zamanları mıydı? Eğer parmağını emmeye başladığı zamanların çocuğunuzun kötü bir dönemine denk geldiğini saptarsanız, onun gergin ve sinirli olduğu dönemlerde kendini yatıştırmak için bu davranışta bulunduğunu anlayabilirsiniz. Bunu yapabilmesinin ne kadar harika bir şey olduğunu unutmayın!

7. Bu bir alışkanlık olabilir! Ne zamandan beri çocuğunuz parmağını emiyor? Bu, yeni kazandığı bir şey mi, yoksa doğduğundan beri devam eden bir şey mi? Hatırlamaya çalışın, eğer uzun bir süredir bunu yaptığını anımsadıysanız parmak emme bir alışkanlık haline gelmiş olabilir. Yine de bu kötü bir şey değil, dikkatini başka şeylere çekip yeni alternatifler sunmayı deneyin.

8. Parmak emme, gelişimseldir! Parmak emme, doğası gereği olumsuz bir şey değildir. Senin bebeğinin anne karnındayken de bunu yaptığını hatırladığından eminim. Ancak, çocuklar büyüdükçe onlardan parmak emmelerinin bırakması beklenir.

9. Parmak emmenin de alternatifleri vardır! İyi haber! Bu konuda onlara yardımcı olacak önemli alternatifler sunabilirsiniz.

10. Yetişkinler de parmak emer. Birçok yetişkin parmağını emiyor ve bunu yatıştırıcı bir mekanizma ya da oral girdi olarak kabul ediyor ve bu da gayet normal.