Hayattaki yarışı aramanıza gerek yok. Birincisi onu zaten bulamazsınız. İkincisi o sizi mutlaka bulur…
Bazen zaman dursun istiyorum ama nafile… Aklım bana engel olsun istiyorum bir hata yaparken. Değil aklım hiç kimse engel olmuyor bana. Utanç verici bir durum yaşadığımda da yerin dibi açılsın istiyorum ama yeri de kontrol edemiyorum. Annemle babamı özlemek istemiyorum. Annemle babam ayrı olduğundan onları özlüyorum. Hayatla bir yarış içerisindeyim. Sürekli “hayat” kazanıyor.
Sınavda birinci olmak istiyorum, ama arkadaşım birinci oluyor. Tiyatro elemesini kazanmak istiyorum, ama başka bir öğrenci kazanıyor. Sinemada en önü kapmak istiyorum, ama başka birileri kapıyor. Başkaları ile bir yarış içindeyim. Sürekli “başkaları” kazanıyor.
Kendime engel olamıyorum. Demek ki kendimle de yarıştayım.
Kedimi yakalamak için uğraşırken kedim beni tırmalıyor. Demek ki kedimle de yarış içerisindeyim.
Neden hep diğer taraf kazanıyor ki?
Bilmiyorum ama umursamıyorum. Yine de merak ediyorum insanlarla, kendimle, başkalarıyla, hayvanlarla arkadaşlarımla ve ailemle olan bu yarışı ne zaman kazanacağım?
Galiba hayat bir yarış. Ve sanki hiç bitmeyecek…
