Güncel

Günlerdir yazmaya çalışıyorum, yazıp siliyorum, karalıyorum. Kendimi anlatacak kelimeleri bulup bir cümle kuramıyorum. Sanki hiçbir harf, hiçbir kelime yetmeyecek boşluğumu anlatmaya… İçimdeki şu bomboş duyguyu anlatacak bir kelime dahi yok. Dar zamanımda sığındığım yirmi dokuz harf yetmez oldu şimdi bana. Çocukluğumdan beridir sustuklarımı hep yazdım, kimseye diyemediğimi döktüm kâğıtlara, kim bilir kaç kâğıt şahitlik etmiştir olup bitenlerime… Kaçı yırtılıp çöpü boylamıştır, kaçı yastık altında saklanmıştır kim bilir? Ama bu kez sustuğum için yazmıyorum, bu kez konuşmak için yazıyorum… Sana yazıyorum; sıfatını dudaklarıma hükmedip de dillendiremediğim sana. Bugün babalar günü. Babaların günü. Yürekli her adamın günü bugün. Ama asla senin...

Kiremit rengi çerçevesi oldu hep gözlüklerinin. Zor görür ama çok okurdu. Siyah küçücük gözleri iyice görünmezleşirdi renkli camların ardında… Bir şey oldu sonra… Gözlükleri ve okumayı bıraktı. Yok hayır ölmedi, şükür hâlâ hayatta. Birbirimizi senede bir kez yarım saatliğine görüyoruz. Onun değil benim tercihim. Önce o benden vazgeçti, sonra ben ondan. Şimdi o beni geri istiyor, ben de onu. Ama hayır, şimdiki haliyle değil, bir zamanlar onu tanıdığım haliyle istiyorum. O benden o halini sakladıkça, şimdiki zamanımı ondan sakınıyorum… Neler neler oldu biz birlikte büyürken. Doğduğumda henüz liseye gidiyormuş ama yaşı büyükmüş. Çünkü ilkokuldan sonra dört yıl boşluğu var....

Hep derler ya, her bebek biriciktir, hiçbiri birbirine benzemez diye. Bu lafı hiç anlamam. Çünkü bunların hepsi aynı şeyleri yaparlar: Kol bacak sallama, meme, kaka, çiş. Kimi sarılık, bazısı kolik, alerjik; bu mudur yani her bebeği biricik yapan? Biyoloji üç aşağı beş yukarı aynı inşaatı yapar. Çevre, hısım akraba, anne-babanın cins cins olmasıdır bebekleri ayıran. Anne-baba içinde de çok çeşit olan babadır. Kimi bebeğinin yüzüne bakmaz. Kiminin bir emzirmediği kalır. Kimisinin de üzerine oturmaz bir türlü. Tutamaz, avutamaz, oynayamaz. Çabalar. Olmaz bir şekil. Ya anne? İlkinde bile yüz yıllık anne edası yapışıverir pek çoğuna. Baba dokunmaya tırsarken anne her an...