Ben bebekken bir süreliğine bir arabada yaşadım. Beni doğuran annem bir gün beni bırakıp gitti ve bir daha geri dönmedi.

Aileme evlat edinilme yoluyla katıldım. Biliyorum ki, okul kayıt sıralarında ya da market kuyruklarında, insanlar evlat edinilmiş bir çocuğun dahil olduğu bir aile görünce akıllarında bir çok soru oluyor ve elbette benim de kendi aklımda bir çok soru vardı, aslında merak ediyorsunuz ve benilk gençliğimden bu yana bunu hep insanlarla paylaştım.

Şimdi yıllarca karşılaştığım sorulara ilişkin, sizin de bilmenizi istediğim cevapları yazıyorum:

1. Üvey evlatlar öyle sizin filmlerde gördüğünüz üvey evlatlara benzemezler.

Evet, ben bir süreliğine koruyucu ailedeydim, ama kırmızı kıvırcık saçlarım yoktu ya da ortada kıvırcık tüylü bir köpek ve cesur kız arkadaşların şarkı söylediği bir çete falan da yoktu. Evlat edinilen çocuklar sadece çocuktur. Hasarlı birer mal değildirler. Onlar birçoğumuzun hayal bile edemeyeceği zorluklara maruz kalmışlardır ve hak ettikleri şeyler koruyuculuk, güven ve sevgidir.

18 yaşına gelince “yaş sınırını” aştığı için sistemin dışına çıkan ve hala ailem diye seslenebileceği insanlardan yoksun olan binlerce tatlı çocuk var. Ben şimdi 42 yaşındayım ve annem vefat etmiş olmasına rağmen HALA ona ihtiyacım var. HEPİMİZ bir aileye ihtiyaç duyarız. Ben, vitaminlerimi alıp almadığımı kontrol eden birisi ya da her zaman bana kalabileceğim bir yer verebilecek olan birisi olsun isterim. Kim istemez ki? Tek fark sizin ve benim buna SAHİP olmamız. Bu bizim için sanki çantada keklik gibi bir durum. Ama hala bir aileye ihtiyaç duyan, bir ailesi olsun isteyen çocuklar var.

2. Evlat edinilenler, kendi evlat edinilmelerine ilişkin farklı şeyler hissederler.

Ben hiçbir zaman beni doğuran annemin neden o gün beni bıraktığını sorgulamadım. Ben müteşekkirdim ve zaman içinde hep duyduğum evlat edinilenlerin memnun, müteşekkir olmadıkları, ya da olmaması gerektiği yönündeki sözlere cevabım şudur: Evlat edinilme benim ailemin başladığı noktadır. Benim sevgim ve hayatım gerçekten bu noktada başladı. Evlat edinilenlerin bazıları biyolojik ailelerinin kaybını hissederler ya da yaşadıkları hayat yüzünden “müteşekkir” olmamayı seçerler ve bu da onların hakkıdır.

3. Evlat edinilme bir sır olarak saklanması gereken bir şey değildir ya da utanılması gereken bir durum da değildir.

Bu meselenin hiç bir zaman uğraşmam gereken büyük bir sorun halini almamasının nedeni, DAİMA evlat edinildiğimi bilmemdi diye düşünüyorum. Evlat edinilmem, benim aileme katılma yolumdan başka bir şey ifade etmiyor. Bunu daima bildiğinizde, kimsenin sizden bir şey sakladığı hissine kapılmıyorsunuz. Bu benim için göbek deliğimin olması kadar normal bir şeydi; o hep orada var olan bir şey yani. Eğer evlat edinen bir aileyseniz, bunu BAŞINDAN İTİBAREN çocuğunuza söyleyin. Her zaman dürüst olun ve çocuğunuzla iletişim kanallarınızı açık tutun. Ve her zaman hatırlayın evlat edinilenlerin hikâyesi kendilerine aittir. Eğer evlat edinme yoluyla ebeveyn olduysanız şeylerin kendi yolunda akmasına izin vermek gibi bir sorumluluğunuz var, yabancıların hatta bazen arkadaşlarınızın her detayı bilmelerine gerek olmadığını anlamaları gerekir.

4. Evlat edinmek, aile inşa etmek için ikinci en iyi seçenek DEĞİLDİR; sadece farklı bir yoldur.

Evlat edinenlerin hepsi sadece çocukları olmadığı için (infertilite yüzünden) evlat edinmiyorlar. Ben evlat edinilen bir çocuktum, kız kardeşim ise evlat edinilmeden ailenin parçasıydı, sizi temin ederim ki ben ikinci en iyi değildim. Ne annem bana daha az annelik yaptı, ne de ben evlat edinildiğim için onun diğer evladından daha az bir evlat sayıldım. Ne ergenliğimde daha az acı çeken bir çocuk, ne de yeni yeni yürümeye başladığımda daha az sevimli bulunan ve daha az sevilen bir çocuk olarak görüldüm. Annem kardeşime ya da bana daha az özen göstermedi. Zaman, dikkat ve sevgi – hepsi AYNIYDI. Ben 2. çocuk değildim!

5. Bazı evlat edinilenler “ben evlat edinildim der” ve diğerleri ise “o evlatlık der”; her neyse, biz aslında birçok başka şeyiz.

Şu rozeti takmam:“MERHABA BENİM ADIM MADELEINE VE BEN EVLAT EDİNİDİM” Sizden BİR ZAMANLAR evlat edinildiğimi bilmenizi isterim. Ben evlat edinilmemin yanı sıra başka bir milyon şeyim, kendimi sadece bununla tanımlamam. Bu, benim hikâyemin sadece BİR parçası, tıpkı diğer evlat edinilen çocukların hikâyesinde olduğu gibi. Lütfen evlat edinilmiş bir çocuğu sadece “evlatlık çocuk” olarak görmeyin. O bir çocuk. Bugün bu çocukların akıllarından kovboy ya da balerin olmak geçiyor olabilir. Yarın gelip büyüdüklerindeise bir doktor, bir ebeveyn, bir arkadaş ya da köpekleri seven biri olabilirler. Olabilecekleri bir milyon şeyi onlara bırakın.

6. Hangi evlat edinme yolunun daha iyi olduğu hakkında yargılamalar yapmak doğru değildir, ama bu olacaktır; birilerinin bu konu hakkında hep bir fikri olur.

İster koruyucu aile olun, ister kendi ülkenizden bir çocuk evlat edinmiş olun, ister başka bir ülkeden, eğer amaç bir çocuğa sevgi dolu bir yuva sağlamaksa bu iyi bir şeydir ve bütün mesele budur. Evlat edinen ailelere durmadan şu sorular sorulur: çocuğunuzu Madonna ile aynı yerden mi aldınız? Ne kadar ödediniz? İnsanlar meraklıdır. Kimi zaman cahil, kimi zaman da patavatsızdır. Sizi yargılayan birileri HERZAMAN olur, kimi zaman cinsel yöneliminizi, kimi zaman saç şeklinizi, oturduğunuz yeri ya da yılbaşını nasıl geçireceğiniz yargılarlar. İnsanlar sizi bir sürü şey için yargılarlar ve evlat edinme meselesinde sizi yargılamaları da bunlardan sadece birisidir. Unutmayın: Ailenizi nasıl oluşturduğunuz önemli değildir, önemli olan SİZİN ailenizdir—diğer insanların söylediklerini duymazdan gelin.

7. Evlat edinilen bazı çocuklar kimi zaman eski defterleri kapatmak, kimi zaman da yeni bir başlangıç yapmak için onları dünyaya getiren ebeveynlerini ararlar – ama evlat edinilen tüm çocuklar bunu yapmaz.

Beni dünyaya getiren ailemle hiç tanışmadım, hiçbir zaman onları aramadım da. Bu, benim evlat edinildiğimi duyan herkesin bilmek istediği bir konu. Ben hayat boyu süren bir sinema filminde oynamıyorum. Ben de merak ettim, ancak çıkıp arayacak kadar güçlü bir duygu değildi. Beni doğuran annem için bir parça huzur ve mutluluk temenni ettim. Evlat edinilen başka çocuklar, samimi bir ihtiyaçla, ilişki kurmak için kendilerini doğuran annelerini ararlar. Evlat edinilenlerin, evlat edinilmeleri konusunda istedikleri gibi hissetme hakkı vardır. Biz bir kutunun içine konup paketlenemeyiz, birer bireyiz ve hepimizin kendi duygu ve düşünceleri var.

8. Anne babanın sözcükleri ve tepkileri önemlidir.

Bazı çocuklar onları dünyaya getiren ailelerinin anlayışı sayesinde doğdukları andan itibaren sevgiye ulaşırlar, bazen de bir şeyler yanlış olur ve ulaşamazlar. Her ne olursa olsun, eğer bir çocuk evlat edindiyseniz, onu dünyaya getiren aile hakkında kötü şeyler söylemeyin. Eğer böyle yaparsanız, çocuğunuz kendi hakkında kötü konuşulduğunu düşünebilir. Annemin saldırgan sorular sorduğunu hiç duymadım. Siz de incelikli olun. Ve lütfen bir aile üyesi olarak, bir arkadaş olarak ya da herhangi biri olarak bir çocuğun önünde uygunsuz bir şey söylemeden önce durun ve düşünün.

9. Gerçek biyoloji ile tanımlanmaz.

Benim annem GERÇEK annemdir. Annem,zor matematik ödevlerimle uğraştı, benim için mezuniyet kıyafeti aradı ve bisikletten düşüp dizimi yaraladığımda yanıma koştu. Ben ergenlik aptallıklarımla içimi dökerken beni dinledi ve beni biyolojimin ötesinde sevdi. Evlat edinme yoluyla anne olanlar gerçek ANNEDİR. Evlat edinme yoluyla baba olanlar gerçek BABADIR. GERÇEK, DNA ile tanımlanmaz, S-E-V-G-İ ile tanımlanır.

10. Evlat edinilme genellikle bir tür acı ya da kayıp meselesine dayandırılır.

Çocuğu dünyaya getiren ailenin acısı ve onları çocuğu bırakmaya iten şeyler… Hayatın gerçeklerini gören bir çocuğun travması… Bazı ülkelerde yoksulluk ve kayıplar… Bu yaralar evlat edinilmekten kaynaklanmaz; aksine evlat edinme genellikle bu zor yaralara en iyi ilaçtır.

11. Ebeveynler: Evlat edinme konusunda söz söyleyen diğer sesler, SİZİN EVLAT EDİNDİĞİNİZ ÇOCUĞUN sesinden daha önemli değildir.

Bence insanlar evlat edinme meselesini üzerine gerektiğinden fazla konuşuyorlar. Bu ben çocukken de BÖYLEYDİ. Benim her yıl evlat edinildiğim günün kutlaması vardı ve bu böyleydi. Annem oradaydı ve eğer sorularım olursa bana karşı dürüst olacağını biliyordum. Evlat edinilme meselesi hakkında öyle kocaman bir “yapılması gerekenler listemiz” yoktu, eğer benim yapılmasını istediğim bir şey olursa ailemin bunu fazlasıyla yapacağını biliyordum. Ortada öyle, evlat edinilmemle ilgili olarak, otomatik bir şekilde, birçok meseleden dolayı acılar çekeceğim gibi kaçınılmaz bir durum da yoktu. Ben sadece normal bir çocuktum ve hatta bazen evlat edinen ailelerin bunu kabul etmekte zorlandıklarını düşünüyorum. Eğer evlat edinme yoluyla çocuk sahibi olmuş bir aile iseniz ÇOCUĞUNUZU dinleyin, çünkü evlat edinme meselesiyle ilgili duyacağınız birçok ses içinde en önemli ses sizin çocuğunuzun sesi olacaktır. Bırakın çocuğunuzun size rehber olsun.

Böylece, birinin evlat edinildiği duyduğunuzda ya da bir ailede evlat edinilmiş bir çocuk olduğunu fark ettiğinizde, şunu bilin ki, evlat edinme meselesi ile ilgili söylenen bir sürü basmakalıp laf doğru değildir. Biz bir televizyon ekranından çıkıp gelmedik. Bizler birer bireyiz ve hep aynı şeyleri hissetmeyen bireyleriz. Biz GERÇEĞİZ ve GERÇEK ailelerimiz var ve hayatımızda evlat edinilmenin ötesinde başka birçok şey var. Ve aileler, ister evlat edinmiş olun ister olmayın, çocuğunuzu sevin ve onun ihtiyaçlarını karşılayın, çünkü aile dediğin böyle yapar.

***

Bu yazı, Hayat Sende Gönüllüsü Nihan Bozok tarafından şuradan Türkçeye çevrilmiştir.