Dünyanın en meşgul annesi olabilirim. Üstelik bir değil, iki çocuğum var ve artık sosyal aktivitelere ayıracak zamanım yok. Bu yüzden sadece anne olan arkadaşlarıma değil, henüz anne olmayan arkadaşlarıma da minnettarım.

Anne olmadan önce ebeveynlik hakkında ileri geri konuştuğum günlere dönüp baktığımda, sadece gülüyorum. Bilgisizliğin mutluluk getirmediğini şimdi daha iyi anlıyorum. Anneliğimin ilk yılı hayatımı değiştirdi; öyle çok şey öğrendim ve öyle çok şeyle karşılaştım ki anne olmadan önce söylediğim her şeyi birer birer yutmak zorunda kaldım. Bir bebeğimin olması sadece bedenimi değil, aynı zamanda hayata bakış açımı da değiştirdi. Ebeveyn olmadığı halde ebeveynlik hakkında her şeyi bildiğini düşünen insanlarla birlikte olduğumda daha iyi anladığım bir şey var artık:

Ebeveyn olmayanlar ebeveynlere ebeveynlik konusunda ahkam kesmemeli.

Bütün iyi niyetimle ebeveyn olmayan arkadaşlarımı uyarmak istiyorum: Lütfen, deneyimlemediğiniz bir şey hakkında yorum yapmayın.

İşte, söylenmediğinde biz ebeveynleri rahata erdirecek 10 cümle:

“Yorgunum”

Elbette, yorgun olmaya hakkın var; fakat yorgun olduğunu gün içerisinde sadece birkaç saatten daha fazla uyuma imkanı olmayan bir anneye söylemen onun aklını daha çok kaçırmasına sebep olacaktır.

“Çocuğa uygun değil”

Evet, her şey çocuklara uygun olmayabilir. Ebeveyn bir arkadaşınıza birlikte yapacağınız herhangi bir sosyal aktivitenin çocuğa uygun olmadığını söylediğinizde onun anladığı tek şey şudur: “Aptal çocuğunu lütfen getirme, çünkü her şeyi berbat ediyor.”

“Neden bir bakıcı tutmuyorsun?”

Bir çocuk bakıcısı bulmak göründüğü kadar kolay değildir. Çocuğunuzu teslim edeceğiniz insana güvenmeniz gerekir. Elbette, ebeveynler olarak bizim de normal insanlar gibi sosyalleşmeye ihtiyacımız vardır, fakat bunu yaparken çocuğu olmayan biri kadar rahat olmamamız da normaldir.

“Hamile kaldığımı öğrenirsem kendimi öldürürüm”

Hamile kalmak bir ölüm cezası değildir; hamile olduğunuzu çocuklu bir arkadaşınıza söylediğinizde ve hiçbir çareniz yokmuş gibi davrandığınızda arkadaşınız sizi tekmelemek isteyebilir. Hamileliği istemiyor olabilirsiniz, fakat lütfen çocuk sahibi olmanın dünyanın en kötü şeyi olduğunu iddia etmeye çalışmayın. Evet, çocuk sahibi olduktan sonra hayatlarımız değişiyor ama hayat devam ediyor.

“Ooo, nerelerdeydin yabancı?”

Sen de biliyorsun, çocuklara bakıyordum. Onu her gördüğümde bana bu cümleyi tekrarlamaktan vazgeçmeyen bir arkadaşım var. Kendimi tutmaya çalışıyorum ama bu cümleyi duyduğum her an sinirleniyorum. Nerede olabilirim? Çölde mi? Terk edilmiş bir adada mıyım? Pardon ama, ben bir anneyim ve yaptığım şey de tam olarak bu.

“Ne demek istediğini anlıyorum, benim köpeğim de…”

Hayvanları bebeklerle kıyaslayan insanlarla her gün karşılaşırsınız. Bir hayvana bakmanın bebeğe bakmak kadar yorucu olduğunu söylerler. Sanki köpeği veya kediyi emziriyormuş gibi konuşurlar. “Evet, çok yorgun olduğunu anlıyorum. Ben de köpeğimi gezdirmek için erkenden kalkıyorum.” derlerken her gece uykusuz kalan bir anneyle kendini anı kefeye koyarlar. Lütfen, bunun aynı şey olmadığını anlayın.

“Ben yapmazdım…”

Doğru, sen çocuklarının çok fazla televizyon izlemesine izin vermezdin veya ona organik olmayan bir şey yedirmezdin, çünkü sen ebeveynlik konusunda uzmansın. Anne olmadan önce hepimiz ebeveynlik konusunda birer uzmanızdır; ben de öyleydim. İyi niyetlerimiz gerçeklr ile karşılaştığında gerçekçi olmayan beklentilerimiz de birer birer yok olmaya başlar. Çocuğum kahvaltıda brokoli yerken, öğlen sosisli yiyebiliyor mesela. Hayat koşulları her zaman istediğimiz gibi olmayabilir. Böyle zamanlarda her ne olursa olsun onların sağlıklı ve mutlu olduğunu düşünün. Uzman değilim ama onların yanınızda olması her şeyden daha önemli ve sosisli de bol miktarda protein içeriyor.

“Artık eğlenceli değilsin”

Eğlenceli olmamak? Ne demek istiyorsun? Harika kurabiyeler, baloncuk yapmak; oyunlar oynamak eğlenceli değil mi? Ebeveynler eğlencelidir.

“Çocuklara katlanamıyorum”

Gerçekten mi? Eğer çocukları olan bir arkadaşına bunu söylersen muhtemelen senin kötü bir insan olduğunu düşünür. Çocuk istemiyorsan, bu anlaşılabilir fakat bir çocuğun ağladığını duyduğunda sinirleniyorsan ve arkadaşına sürekli söyleniyorsan bu doğru bir şey değildir. Çocuklu bir arkadaşına bunu söylediğinde onun hayatını değersiz ve acınası bulduğunu ima ettiğini ve hayatına saygısızlık ettiğini unutma. Hepimiz farklı hayatlara sahibiz ve birbirimize anlayış göstermeliyiz.