Yazar: Hilmi Hacaloğlu

Babam bir sabah nihayet altımı açmaya niyetlendi. Aslında ona haksızlık yapmayayım. Yaklaşık 40 günlük uzun tarihimde babamı birkaç defa daha başımda beni soyarken hatırlıyorum. Ama her seferinde altımdaki bezi çıkardıktan sonra, haydi aval aval demeyim de şaşkın şaşkın bakarken, annemin ikimizi de kurtardığı bir vakıâ! Neyse biz dönelim, babamın en yeni bezle imtihanına. Gece gazım vardı. Annem dört sularında emzirdikten sonra beni yatağıma koydu. Emzirme süresince kâh anneme şirinlik yapan kâh yatağa dönen, ama sonra içine sinmeyip geri dönerek annemin karşısında ayakta uyuyan (!) babam, benim sancımtrak inlememsilerimi duydu. Geldi. Önce beni yatakta pışpışladı. Tabii uyumak ne kabil! Arada...