Yazar: Esra Ercan Bilgiç

Uzunçorap’ın yeni yazarı Gürkan Yücel’in “Ceza” başlıklı yazısını okurken, satır aralarında her anne babanın zaman zaman içine düştüğü çaresizliğin izlerini gördüm. Belli ki yazar bir yandan cezaya başvurmaktan özenle kaçınırken, diğer yandan da çocuk yetiştirmede cezaya alternatif olabilecek bir yöntem arayışı içinde. Bundan tam bir yıl önce, yazar gibi ben de, çocuk psikolojisi üzerine okuduğum onca kitaba rağmen aynı arayışın içinde bulmuştum kendimi. Sorunun temel olarak çocuğuma verdiğim mesajları kodlarken kullandığım dilin olumsuzluğundan kaynaklandığını göremiyordum. Hani terzi kendi söküğünü dikemez derler ya, öyle bir haldeydim. Tam da çocuğuma sözümü geçirebilmek için sihirli bir değneğe ihtiyacım olduğunu düşünmeye başlamışken, bir dost sohbeti sırasında sihirli değnek yerine sihirli formüle kavuştum. Eğitim sektöründe on beş yılı aşkın kariyeri olan halkla ilişkiler uzmanı dostum Özlem Acar’ın bana verdiği sihirli formülü şöyle özetleyebilirim: yapmasını istediğin şeyi çocuğuna yaptırmak için ‘yapmazsan… yapamazsın‘ gibi olumsuzluk içeren bir dil kullanma, bunun yerine vermeye çalıştığın mesajı ‘yaparsan… yapabilirsin‘ gibi olumlu bir kodlamayla aktarmayı dene. Gürkan Yücel “Ceza” başlıklı yazısını şöyle bitiriyordu: “Peki gelelim zurnanın zırt dediği yere: Ya çocuk koyduğunuz hiçbir kurala uymuyor ve sizin uyguladığınız hiçbir cezayı umursamıyorsa? “Ellerini yıkamazsan bir daha asla televizyon seyredemezsin”…Peki… “Oyuncaklarını toplamazsan hepsini süresiz olarak kaldırırım”… Tamam… “Yemeğini bitirmezsen bir daha kesinlikle çikolata yiyemezsin”… Eyvallah!.. Elinden alınan hiçbir şeyi umursamayan ve artık kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış bir çocuğa nasıl kural koyabilirsiniz? İşte bu sorunun cevabını halen bulamadım, bulabileniniz olursa lütfen bana da...