Evet, kararımızı verdik. Sıra geldi başvuruya. Başlangıçta yurt dışından evlat edinsek daha mı hızlı olur acaba dedik, başladık araştırmaya.
İnternet denen muhteşem şeyin en ihtiyaç duyduğumuz anda nasıl bir çöplüğe döndüğünü bizzat yaşadım, gördüm.
Özetlersek, yurtdışından evlat edinmek için önce sizin çocuğu bulmanız ve bulunduğu ülkedeki kuruma bizzat başvurmanız gerekiyor. Bu noktadan sonra Türkiye’de bu konuda yetkili tek kuruluş olan Sosyal Hizmetler SHÇEK yeni adı ile Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlükleri devreye giriyor. Başvuru yaptığınız ülke bu kuruma başvurarak gerekli incelemelerin yapılmasını talep ediyor. Kurum, kendi standart uygulaması ile gerekli incelemeleri başlatıyor.
Sonunda bu düşünceden vazgeçtik.
Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü’ne gidip başvuru yapmak istediğimizi belirttik.
Açık söylemek gerekirse asık suratlı, aksi, klasik bir devlet memuru ile karşılaşmayı bekliyorduk. Ancak, son derece güler yüzlü, canayakın ve ilgili bir kadın memur ile karşılaştık. Çıktığımızda eşim ve ben aynı anda bu konudaki şaşkınlığımızı belirttik birbirimize.
Neyse, Sosyal Hizmet görevlimiz öncelikle bazı temel bilgiler ile ilgili sorular sordu. “Kaç yıllık evliyiz?”, “Çocuğumuz var mı?”, “Çalışıyor muyuz?” gibi. Sonra bize evlat edinme ile ilgili temel bilgiler verdi -ki zaten bu bilgilerin büyük kısmını kendi sitelerinden okumuştum gitmeden önce. Detayları da bu görüşmede öğrendik.
Ancak bu bir başvuru değildi. Sadece bir öngörüşme idi. Eğer bu görüşme sonunda başvuru yapmak istiyorsak bizden isteyecekleri evraklar ile birlikte 1 ay içinde randevu alıp tekrar gelmemiz gerekiyordu. Bize bir evrak listesi verdiler. Evraklardan bir kısmını ( İkametgah – Nüfus Cüzdanı fotokopisi – Ücret bordroları vs.) hazırlamamızı, bu evraklar ile birlikte en az 3 sayfadan oluşan el yazısı ile yazılmış öz geçmişimizi, 5 adet aile fotoğrafı ve arkasına kısaca hikayelerini, bizimle aynı ilde ikamet eden ikisi akraba olmak üzere 5 adet referans istediler (Eşler için ayrı ayrı). Bu evraklar ile gittiğimizde resmi başvurumuzu yapmış olacaktık.
Evrakların kalan kısmı, süreli evrak olarak tabir ediliyordu ve daha sonra istenecekti. (Bulaşığı hastalığımız olmadığına dair sağlık raporu, vukuatlı nüfus kaydı, sabıka arşiv kaydı)
Hemen evraklarımızı hazırladık ve Sosyal Hizmet görevlimizden randevumuzu alıpkuruma tekrar gittik. Sosyal Hizmet görevlimiz evraklarımızı aldıktan sonra bizimle bir görüşme yaptı. Bu görüşmede Terk çocuk nedir, Yasal işlemi devam eden çocuk nedir (İnternet sitelerindeki sohbetlerde Rıza tanımı kullanıldığın gördüm) vs. Neden bekleme süreleri uzundur gibi konuları açıkladı. Sonra sıramız geldiğinde bize gösterecekleri dosyaları belirlemek amacıyla bize bir takım sorular soruldu. Sosyal Hizmet görevlimiz bizi tanıma amaçlı sorular da sordu. Tüm bu görüşme tamamen sohbet havasında ve çok rahat geçti.
Görüşmemiz bittiğinde resmen başvurumuzu başlatmış ve heyecanlı olarak ayrıldık kurumdan.
Sosyal Hizmet görevlimizin ev ziyareti için bizi arayacağı günü beklemeye başladık.
***
“Bir evlat edindik: Nasıl, neden böyle bir karar aldık?” yazısını okumak için tıklayınız.
