Yazar: Itır Salancı

Hani daha çiçeği burnunda evliyken ne zaman yavrulayacağımızı sorar ya eş dost. Yavrularız, daha süt kuzu çatalla kaşıkla tanışmadan ikinci yavruyu ne zaman kucağımıza alacağımız sorgulanır. Bir türlü tatmin olmaz o eş dost nedense. Evlilik sürekli yavrulamayı gerektirir sanki. Samimiyet derecesine göre kâh nazikçe konu değiştirir, kâh tıslayarak tersleriz bu takepkâr güruhu. Öyle ya daha lohusa cinleri bile dağılmamıştır kafamızdan. Hayat tepetaklak olmuştur ve evet bir çocuk yeterdir. Bir daha asla başa dönülmemelidir. Varsındır bebemiz kardeşsiz büyüsündür. Nasıl olsa kuzen boldur, arkadaş çocukları pek çoktur. Ama kazın ayağı öyle değildir işte! Birinci bebek kolayladıktan sonra nereden geldiği belli olmayan...