Yazar: Uzunçorap

Şubat 2011 doğumlu ilk bebeğim Ali’ye hamileyken onun gelişimini takip etmek için internetten bir şeyler okuyor, doğum normal ve rahat olsun diye yine internetten okuduğum hamile yogalarını yapıp insanlara nasıl doğurduklarını soruyordum. Pek kaygılı değildim. “Kedi köpek nasıl doğuruyorsa ben de bir şekilde doğururum nasılolsa.” diyordum. Özenli ama rahattım. Hamilelik ve doğum konusunda bunun çok faydasını gördüm. Ama bu çocuk doğduktan sonra ne olacak diye hiç düşünmemişim galiba. Çocuğumu seveceğimi biliyordum ve bu da ona iyi bakmama yetecek zannediyordum. Tabii ki yeter aslında. “Mükemmel annelik” diye bir şey yok, öyle olmaya çalışanların çok fena durumlar yarattıklarını görüyoruz. Çocuğunu seven bütün anneler iyidir işte. Ama bazı şeyleri bilmek işi kolaylaştırıyormuş herkes açısından, bunu da gördüm deneyerek. Kendi çocuğum olmadan önce tanıdığım çocuklar, anneanne, babaanne ve dedelerin tecrübeleri, komşu teyzeler ve arkadaş önerileri iyi de, bu yine de sınırlı bir mecra. Yüzlerce çocuk gördüğünü söyleyen ve kendine güvenerek konuşan birinden fikir alabilmek önemli bir nimet. Tracy Hogg tam da böyle biri ve fikirlerinin bazıları da gerçekten çok işe yarıyor. Bebek Bakım Sorunlarına Mucize Çözümler kitabını okumaya başladığımda Aralık 2012 doğumlu küçük oğlum Cemo dört aylıktı. Hogg’un bazı gözlemlerini, önerilerini yersiz, fazla ukalaca, kasıntı ve mükemmeliyetçi buldum, evet. Ayrıca bana yabancı bir kültürden ve çok farklı fiziksel şartlardan bahsediyordu: nerede çocuğun ayrı odası olmasının çok normal olduğu, çocuğu rahat rahat bahçeye salabildiğin ama başka çocuk görsün diye oyun gruplarına yazıldığın Amerika ve...