Çocukluğumu karanlık bir tuvaletin ıslak fayanslarına gömdü
Her şey birikir* “Duru sular ters yazılar emek ve gözyaşı Akıyor sanılan kuruyor sanılan Haklar haklılıklar, ölüm zulumlar Uçuyor sanılan her şey birikir…” Gülten Akın Sokağa bırakılan çocukluğumu, el yordamıyla eteğime toplayıp, tane tane döşedim bedenime. Gerilere, içerilerde bir yerlere gömüp, hafızamı ahiretin adaletine sakladım. “Her şey birikir…” diyen Gülten Akın’ın kalemine iman edip, taşlar topladım her köşe başından. Her taşı fırlatışım, bir dirhem olsun serinletemedi içimi ama, yine de… *** İlkokula başlayacaktım o sene. Anneler “zor olur toplaması” diye keserlerdi kızlarının saçlarını. Benim annem kesmez, her sabahın çilesine katlanmayı, güzel saçlarıma kıymaktan üstün tutardı. Benim babam, her gece...
Devamı…