Yazar: Hatice Karakaş

Geçen gün metrobüsle Beylikdüzü’nden Şirinevler’e doğru gidiyordum. Metrobüs günün her saatinde olduğu gibi dopdoluydu. Arka kapının yakınınında, koridor içinde ayakta, sırtımı iki koltuğun sırt sırta birleştiği yere dayamış; daha az yorularak gitmek ve bir an önce ineceğim durağa varmak istiyordum. Yolculuğumun sonuna kadar ayakta kalacağımın da farkındaydım. Güzelyurt durağına vardığımızda arka kapıdan çocuklu genç bir kadın bindi araca. Kucağındaki çocukla kalabalığın arasından zorla geçerek yanıma kadar geldi. Giysileri kirliydi. Hafif de koku geliyordu sanki. Kadının kucağında iki yaşlarında bir çocuk vardı. Çocuğu beline oturtmuş, tek koluyla onu sarmalamış, diğer eliyle de tutunmaya çalışıyordu düşmemek için. Birileri kalkıp ona yer...