Yazar: Gizem Çan

Günlerdir yazmaya çalışıyorum, yazıp siliyorum, karalıyorum. Kendimi anlatacak kelimeleri bulup bir cümle kuramıyorum. Sanki hiçbir harf, hiçbir kelime yetmeyecek boşluğumu anlatmaya… İçimdeki şu bomboş duyguyu anlatacak bir kelime dahi yok. Dar zamanımda sığındığım yirmi dokuz harf yetmez oldu şimdi bana. Çocukluğumdan beridir sustuklarımı hep yazdım, kimseye diyemediğimi döktüm kâğıtlara, kim bilir kaç kâğıt şahitlik etmiştir olup bitenlerime… Kaçı yırtılıp çöpü boylamıştır, kaçı yastık altında saklanmıştır kim bilir? Ama bu kez sustuğum için yazmıyorum, bu kez konuşmak için yazıyorum… Sana yazıyorum; sıfatını dudaklarıma hükmedip de dillendiremediğim sana. Bugün babalar günü. Babaların günü. Yürekli her adamın günü bugün. Ama asla senin...